Lieve Allemaal,
Echt raar hoor als een arts tegen je zegt dat het onderzoek van de biopsie uitwijst dat er atypische cellen zijn aangetroffen en dat ik er dus ernstig rekening mee moet houden dat er een kwaadaardig proces in mijn borst gaande is!
Vandaag samen met Roos geprobeerd om helderheid te krijgen over Wat? En Hoe? Ik voel me goed gezond, dus vertelde ik haar in de auto dat ik vast hard zou gaan lachen als ze me nog maar een paar maanden te leven zouden geven. Kanker is een verraderlijke ziekte. Ogenschijnlijk zien mensen er gezond uit, maar het komt voor dat ze binnen een paar maanden voor altijd afscheid van je moeten nemen. Het gaat nog sneller als je door een auto-ongeluk om het leven komt of als je - wat een leraar van mijn jongste zoon deze zomer overkwam - door het overspringen van een elektrische lading uit een hoogspanningskabel die boven je tent hangt wordt getroffen.
Ooit zijn we aan dit leven begonnen en we weten dat het eindig is. De vraag of er een andere dimensie bestaat waarin we zullen overgaan - zonder ons stoffelijk omhulsel - kan ik niet beantwoorden. We moeten het gewoon ervaren of niet. Voor mij blijft het wel een fantastische gedachte dat we verwacht worden. Dat wij allemaal, de een na de ander, uit deze moederschoot - die aarde heet - in een heel mooi licht opnieuw worden geboren.
Tegelijkertijd houd ik me voor, dat deze gedachten niet meer zijn dan een prachtige fantasie, omdat ons menselijk bewustzijn zijn eigen niet-zijn niet kan bevatten. Eenmaal zover - weet ik ook - zal het niet meer uitmaken. Want vertelde mijn grand mama mij: 'lieve kind zolang jij er bent is de dood er niet, en als de dood er zal zijn ben jij er niet.' Dus leef ik de dag die ik heb, ook vandaag.
De behandelende chirurg vertelde ons, dat de patholoog anatoom geen definitieve uitslag durfde te geven over de aard van het preparaat. Er is wel een ernstig vermoeden van een kwaadaardig proces, maar er is ook nog de mogelijkheid dat het goedaardig is. Onzekerheid blijft en het wachten is op een operatie waarin de tumoren (ze hebben vandaag bij nadere bestudering van de foto's een tweede verdachte locatie ontdekt) worden verwijderd en op kanker worden onderzocht. De uitslag daarna zal weer een week op zich laten wachten waarna een definitief plan van aanpak kan worden opgesteld.
We hopen natuurlijk op de beste uitslag, maar mocht het de beste op één na zijn, ook dan heb ik nog heel wat overlevingskansen en zoals Roos tegen mij zei: 'ik zie jou toch echt als een 95-jarige lekker stoned met een jointje in het bejaardenhuis zitten. Ik kan me gewoon niet voorstellen dat je er over een tijdje niet meer bent.'
Met lieve groeten,
Sagita
Geen opmerkingen:
Een reactie posten